friedrichnietzsch

ıssız gecemdeki şair

tütmesi gereken ocak nerde?

sildim

varlıkların içinden var olmamış varlık

inatla tutunuyorum

gündüzler mi daha yorucu geceler mi daha karmaşık 

gölgelerinden kaçamazsın

o gece tam da bir şeyler değişiyordu, ay güneşin ışığından vaz mı geçiyordu? her ne olduysa sessizleştim ki kelimelerim benden önce de böyleydi. neyim varsa koyarak ortaya ya da cesurca sererek hislerimi önüne, hiç yapmadığım gibi durarak karşında bir sonuca vardım. gitmek aslında gitmek değilmiş. en çok gidebilmeli ve de kalana son bir kez bakabilmeliymiş insan

sen bile bilmezdin

ne zamandır akan kana kanıyorsun