6 Şubat bizim hiç kapanmayan yaralarımız içinde en taze olandır.
İhmâlkarlık, umutsuz bekleyiş, korku, ölüm, çaresizlik, mutsuzluk halkalarının en son uca bağlanışıdır; kabullenmişliğe.
Bizim her yaşımız ölümlü, her günümüz bir yas, her anımız bir an yalnızca.
6 Şubat ders çıkarılmak için öylesine söylenen bir kıssadan hisse değildir. 6 Şubat bir hatırlatmadır; hayatın her an sonlanabileceğine dair.
Her zaman korku içinde bir mutluluk var etmeliyiz çünkü insanız ve insanoğlunun işi yaşamaktır.
6 Şubat günü vefat eden herkesin mekanı cennet olsun.
