livi

Trochę ego top, ale mam nadzieję, że będę mogła nazwać się kiedyś "poetą" bo jak narazie czuje, że jestem współczesnym gównem a nie poetą. 

Nie lubię gdy ktoś pyta mnie “gdzie widzisz się za 10-20 lat?„ ponieważ jedna część mnie chce coś osiągnąć, chce walczyć o to by być kimś, ale drugą częścią jest moja depresja, chodź nie lubię zwalać wszystkiego na moją chorobę to jednak nie jestem wstawię znaleźć innej przyczyny dlaczego nic mi się nie chce i leżę ciągle w łóżku. Więc bardziej wolę pytanie “gdzie widzisz się za miesiąc dwa?„ bo jest po prostu latwiejsze i na ten okres mam jakieś oczekiwania. 

"To ty mnie najbardziej zniszczyłaś." — powiedziała przez zęby zaciskając w pięść smukłą i mokrą od deszczu dłoń. 
          Wolnym tempem uniosła ku górze swoją twarz by spojrzeć na własne oddcie w oknie opuszczonego od dawna sklepu.

myślę, że można było by mnie nazwać mianem "niedocenionego poety", poważnie chciałabym by moje pracę były filozoficzne, głębokie, dające do myślenia, ale na obecną chwilę błądzę myślami, że one takie nie są przez co nie spełniają moich oczekiwań. 
          Dlatego dochodzę do konkluzji, że chyba każdy artysta tak ma, że zawsze będzie uważać, że jego prace nie są wystarczające. 

Jednym z powodu dlaczego pisze "książki" jest to że mam piękne gify, które później wstawię do rozdziałów 

Pisze ff o dwóch chłopakach z mojej klasy, więc niżej upaść nie mogę, co za tym idzie może doczeka się to publikacji hehe