fxaxexrxixe

Take this kiss upon the brow!
          And, in parting from you now,
          Thus much let me avow —
          You are not wrong, who deem
          That my days have been a dream;
          Yet if hope has flown away
          In a night, or in a day,
          In a vision, or in none,
          Is it therefore the less gone?  
          All that we see or seem
          Is but a dream within a dream.
          
          I stand amid the roar
          Of a surf-tormented shore,
          And I hold within my hand
          Grains of the golden sand —
          How few! yet how they creep
          Through my fingers to the deep,
          While I weep — while I weep!
          O God! Can I not grasp 
          Them with a tighter clasp?
          O God! can I not save
          One from the pitiless wave?
          Is all that we see or seem
          But a dream within a dream?
          
          A dream within a dream - Poe
          
          przepięknie opisuje nierealność przeszłości 

zajebcie mnie, mam zjazd

mimo wszystko, Syzyfie, możesz się cieszyć 

epoché

poczucie ohydy istnienia przechodziło już w rejon metafizyki, babrząc martwe mumie czystych pojęć wstrętnym, szarym, życiowym sosem

non fui, fui, non sum, non curo
          zgłębmy trwogę 

niepojęte. 

on to rzekł, czy rzekł to księżyc, czy woda to rzekła.
          padłem, głowę ukrywszy rękami obiema:
          „nie ma nieba ni ziemi, otchłani ni piekła, 
          jest tylko Beatrycze. i właśnie jej nie ma”.

epoché

człowiek żyje sam, umiera sam.
          niepojęte.