lorexa

Tanrı’m beni affediniz.

Öyle mi..

Özledim, çok fazla hem de. Kelimelerim yeteriz kalır özlemimi anlatmak için. Temelli gitmedin biliyorum ama sen gidince bahçelerimde yeşeren karanfillerim soldu. Sen gidince gece yıldızlara küstü. Sen gidince çiçekler baharda açmaz oldu. Gitmedin biliyorum çiçeğim fakat sen gidince bu kız özleminden derbeder oldu. Yazdığım, yazamadığım satırlar için affet beni Manolyam. 'Titriyorsun küçüğüm. Canını çok mu yaktılar? Belli yakmışlar canını ama gizlemeye çalışıyorsun. Ah hiç büyümeyeceksin. Sürekli gülümsüyorsun. Peki ya gözlerin? Çektiğin acılar gözlerinden okunmuyor mu sanıyorsun? ' Hiç büyümeyeceksin çiçeğim, hem de hiç.

Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine halen inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben, eziliyorum. Ne yapacağım şimdi? Böylece devam mı edeceğim? Sırtımda onca yükü taşımaya,  gelecekte yaşayacak onca acıya boyun mu eğeceğim? Ah şu zâlim dünya ne kadar yaktın şu satırlarla beni. Ne kadar acıttın canımı.. daha ne derim bilemem. Anlayın beni. Ne kadar aptal olduğumu hayran duyulacak bir yanımın olmadığını bilin. Yalnızca kendi karanlığında yaşayan bir kimse olduğumun farkına varın.. ne olursunuz beni kendinizden çok sevmeyin.

Kitabını memnuniyetle bekliyorum bebeğim...♥️

Şehvet hepimize yetmiyor, aşk da öyle. Ama kaleminiz, alabildiği kadar...

bugün hesabi kapattın ve ben ne kadar ağladığımı anlatamam seninle ne kadar az konuşsakta seni cok seviyorum umarım geri gelip tekrardan samimiyetinle hepimizi mutlu edersin bebeğim seni cok seviyorum umarım görüp mutlu olursun

Sen sin?

Selammmm

Ah ırmak