@garip1yolcuyum
Bir gün ölürsem eğer acılar içinde kıvranarak,annem bilmesin. Canımın yandığını bilip üzülmesin. Yanındayken de canım çok yandı. Hiç bilmedi. Çığlık çığlığa ağladığımda duymadı. Bazen canımı kendi elleriyle yaktı yine de duymadı,bilmedi,hissetmedi…
Olurda bir gün başıma bir şey gelirse,muradıma eremeden göçüp gitmek zorunda kalırsam eğer bu dünyadan,yazdıklarımı okuyun. Kitaplarım,şiirlerim,sözlerim hepsi birer hatıra olarak kalsın sevenlerime.
Elimden gelseydi iyiliği,barışı,sevgiyi aşılardım insanlara. Kötülüğü yok etmek için elimden geleni yapardım.Herkes birbirine iyi davransın,herkes birbirini sevsin diye uğraşırdım. Kimsenin kalp kırmasına izin vermezdim. Ama yapamadım. Kimseye yetemedim. Ne kendime ne de başkalarına… Başaramadım. Dünyayı kötülük sardı,insanlar kötülükten baska bir şey düşünmez yapmaz oldu. İhanetten,kalleşlikten geçilmez oldu. Ve sanırım artık bu dünya yaşanmaya değer bir yer değil. Bu dünya hassas insanlara zindan oldu. Her kırılış o zindana bir kilit vurdu. Ve ben artık o zindandan çıkmak istemiyorum.
Ben seni uzaklarda…
Neyi bastırdıysan göğsüne,göğsünde soludukça büyüyen odur.
Baktığım her yerdesin.Şu körpe ağaç seni sayıklıyor. Karşımdaki petunya sensizliğe boyun bükmüş.Kuşlar sana uçuyor. Yollar sana çıkıyor. Ben de sessizliğe mahkum…
Saklımdasın ey yar haberin yok.
