Hayatta, insanın anasından babasından gayri gerçek anlamda yar olmadığını öğrendim. Maymunum oynarken, tencerem kaynarken,  hay hay! diyenin, etrafımda bol olduğunu öğrendim.
Hele bir de olaylar biraz tersoya vurunca, çevremde kalanların ki çok azdılar, onların değerini bilmeyi öğrendim.
Şu fani Dünya'da, işte geldik gidiyoruz bilinmez bi diyara, eskiden karpuz idik döndürmeye çalışıyorlar hıyara... 
Dostlar ki beş tane ise, çok şanslı olduğunuzu öğrendim.
Tanışınız bol, yedirilmeye çalışılan kazığınız az olsun. Ama her şeye rağmen, insanlara sımsıcak elimi uzatıyorum. ya tutar bükerler kolumu ya da merhabamız yaşımızla beraber eskir. :)