elif

bana çirkin dediler. Gururuma dokundu biraz açıkcası. Üzülmem sandım umursamam sandım ama üzüldüm biraz. Vücudum biçimsizmiş, burnum güzel değilmiş, saçlarım kabarık dalgalıymış, suratımda sivilce izleri varmış, iddialı giyinmiyormuşum. Ama önemli olan benim görüşüm kendimi nasıl ıyı hissettiğim değil mi? Neden însanlar yargısız infaz yapıyor her zaman üstelik hayatımda veya hayatlarında bir sıfatım, sıfatları olmadığı halde. Yoruyor bazen ama aşmaya çalışıyorum. Kendımı sevmeye çakışıyorum. Bedenimi, ellerimi, saçlarımı , burnumu, kollarımı, sivilce izlerimi. Normal şeyler değil mi herkeste vardır eminim ki. Ya da bunlar kötü olunca çirkin mi oluyorum ben? Kime göre neye göre?Nasıl istiyorsam , nasıl iyi hissediyorsam öyle giyinirim.Toplumun dayattığı güzellik algısına uymak ve o kalıba girmek zorunda değilim. Önemli olan benim düşüncem. Önemli olan senin düşüncen elif. 

Her şey bir gün geçer mi gerçekten zamanla. Ya da biz sadece yeni yaralar eklendiği için zamanla geçti zannediyoruz. Aslında geçmez ki hiç geçmedi.Unuttum sanıyorum, önüme bakıyorum artık sanıyorum. Sadece sanıyormuşum. Yeni yeni yaralar ekleniyor hep sonra bomba misali patlıyor, geçti sandığım şeye tekrardan dönüp bakıyorum. Hani geçmişti diyorum, hani iyileşmişti o yara? Hayır aslında geçmemiş. Sadece üzerine yeni yaralar eklenmişti. Ama izi hala var duruyor öylece. Bazen kendi kendime umut etme elif umut edersen yıkılırsın; beklentiye girme elif diyorum. Sonra umut ediyorum olucak dıyorum başaracağımı düşünüyorum, umut edıyorum. Sanki dünya yaşanılması gereken bir yer gibi hissediyorum. Ben güçlüyüm. O yaralar ne kadar eklenirse eklensin tekrar düşüp tekrar kalkıcam. Her zaman umut edicem, umudum kalmadığı zamanlar bile umut edeceğim kendim için. Annem için belki. Sevgiyi bana ilk öğreten annem için. Başka sevgiyi öğreten olmadı ki bana.Belki geçmişim peşimi bırakmaz, belki de sesimi hiç bir zaman kimse duymaz. Korkuyorum desem birileri duyar mı sesimi? Duymazlarsa bile ben kendi sesimi her zaman bulucam ona sahip çıkacağım. kimse artık bana dokunamaz ölsem bile öldürsem bile kimse.Benş düşüren o ya da başkası olmayacaktı sadece öyle sanacaklar beni. Ben her zaman daha güçlü ayağa kalkacağım bunu da bugün buraya yazıyorum.
          120824|0306

Sorun belkıde bendedır annem haklı 

Saat gecenin 4’ü ve ben düşünüyorum acaba ilerde nasıl bir hayatım olucak diye. Hep kendımı farklı gördüm çok güzel hayatım olucak olucak diye avuttum. Fakat bir yandan korkuyorum ya annem gibi bir hayatım olursa ya ıgrendıgım o erkeklerden biri hayatıma girerse diye bu benim elimde olan bır şey aslında. Biraz d benim elimde değil. Gelecektekı elif hangi meslegı yapıyor mutlu mı ıstedıgı gıbı hayatı var mı artık kendını yalnız hısssetöıyor mu hayatının askını bulabıldı mı merak ediyorum. Çünkü ben hiç bır zaman sıradan bir hayat ıstemedım hep farklı olmak istedim. Kendıme söz 14 yaşındaki 15 yasındakj elıfe söz okuyacağım. Ilerde güzel hayatım olucak çok güzel arkadaş ortamım olur belki. Babamın aksıne bana kıyamayam erkek arkadaşım olur belkıde kendime ait bir evim kedım kocaman bir kitaplığım camım önünde sardunyalarım olur. Belkıde ılerde basımı rahat yastığa koyarım. Hak ediyorum değil mı ? En çok ben ve annem hak ediyoruz. Ben çok güçlü bir kuzum başaracağıma ınanıyorum. Yapabılecejomı de düşünüyorum yaparsın elıf sen yaparsın 

Altı üstü bir bilet parası 

dönme dolap.dönme

içinde iyilik kalmıştır diye düşünüyordum baba. Ama anlıyorum ki sen merhametten iyilikten bir habersin. Senden nefret ediyorum sen hiç bir şeyi hak etmeyen bir insansin. Umarım günün bırınde tek başına ölürsün. Dilerim ki ilerde hayatından çıkmış huzurlu mutlu bir hayatım olur seni hiç bir zaman affetmeyeceğim. Bu sene kurtulucam az kaldı. bir daha suratını bile görmek ıstemıyorum senden ıgrenıyorum o pis ellerinden nefesinden bedenınden 

Hiçmiş gibi hissediyorum 

en güzel sohbetlerde ne konuştuğunu bile hatırlamazsın. Sadece nasıl hıssettırıdıgı kalır aklında. 

Çünkü en çok, kendımı kandırmayı seviyorum aslında ınanmak ıstedıgım  yalanlara. Hayat başka türlü katlanılabılır degıl.