ihmalile

haddim olmayan şeyi konuşmayı sevmem de
          haddim değil mi sahi bir yanlışı söylemek
          seninle aynı yollardan geçen bir insanın yoldan bu kadar sapması ne kötü üstelik sen aynı yolda dümdüz yürürken
          iyiliğim başkaların kötülüğünde parlıyor
          başka kötülerde kendi utanç yüzümü de görüyorum sık sık
          kabulünü ver salaklığının 
          at bi kenara öfkeni
          gevşekliğin midemi bulandırıyor
          bazen insanın en yakını en uzağı olabiliyor