Yatmalıyam, ama səni düşünürəm. Səni deyərkən hansı səni dediyimi məndə bilmirəm. Səni deyərkən bir insanı deyil, bir çox insanı, bir çox artıq qorxsamda bağlandığım yerləri qəst edirdim. Hə, Nərimanov, üçün darıxdım. Qıvırcıq saçlı o qız üçün darıxdım. Çox çox sevdiyim ilk dəfə bir oğlana dost dediyim o iki uşaq üçündə darıxdım. Ama hamısını arxamda qoyanda ağlımda sadəcə hərşeyə tez alışıram buda keçəcək var idi. Əslində keçibdir, ama indi ki tək problem o vaxtları təkrar istəyirəm. Təzə məktəbimdən qayıdarkən pəncərədən izlədiyim yollarda ağlıma gəlmənizi istəmirəm. Fərqi yoxdur, nə qəmgin nə sevincli bir mahnıda ağlıma gəlmənizi istəmirəm. Yatmağa çalışarkən, düşüncələrimə girmənizi istəmirəm. Bunları xatırlamaq, hər dəfə ağlımın bir yerinə gəlib qəlbimin ritmiylə oynamanızdan bezmişəm. Heç vaxt, bu qədər sevildiyimi hissetməmişdim. Heç vaxt, bu qədər həqiqətən dostum varmış, arxamda biri məni sonuna qədər dəstəkliyirmiş kimi hissetməmişdim. Kaş hissettirməsəydiniz mənə bunları, indi bunları xatırlamağın verdiyi təbəssüm qarışığı həsrət ağrıdır. Sizi sevirəm. Sizdən nifrət edirəm. Yenədə xatirələr həmişə oradadır, məndə. Həmişə oradasınız, artıq sizdən silinmiş olsam belə oradasınız. Olacaqsınız.