-İçinde bir yerlerde saklanmış olan fedakar bir kız çocuğuyum.
Uçsuz bucaksız bir yoldayım, gözlerim kapalı. Kafamın en derinlerinde bir yerlerde kalın sayfalar gizli. Hepsinin en uzaklarda bir anlamı var. Adımlarım yoldaki zemini yıkacak kadar keskin bir bıçak misali sert ve kararlı. Gözlerimi hafiften aralıyorum ve uzağımda ''Bin Muhteşem Güneşi'' görüyorum. Meryem ve Leyla'ya bakıyorum. Hepsinin gözlerinde yaralı bir kadın yatıyor. Az sonra gözlerim ''Uçurtma Avcısına'' kayıyor. Emir ve Hasan..  ''Duvarın kenarında kalmış yaralı bir çocuk, o bir uçurtma avcısı.'' Ben sadece  izleyiciyim tıpkı Emir gibi. Bu kapanın en derinindeki benliğe  bürünmüş mükemmel insanlara bakıyorum. Her cümlenin harfinde kendimi buluyorum. Bu kalın, duygu yüklü sayfalar bana ''bir insanın diğeri için yapabileceği tüm fedakarlıkları hatırlatıyor.'' 

Bazen içimde bir amazon yattığını hissediyorum.
Şimşek hırsızına baktığında ''Annabeth Chase'' karakterinin bir köşesinde hep ben varım. ''Percy Jackson'ın'' içinde gizlediği o cesurlukta yer alıyorum. Ben aslında Zeus kadar sinirli, Poseidon kadar sakin bir yapıya sahibim. Bazen ''Kıvırcık'' kadar espirili, Luke kadar kurnaz olabiliyorum. ''Son olimposlu kitabına baktığında en kötü birinin bile içinde ''fedakarlık'' düşünü görebiliyorsun.  ''Kayıp Kahraman'' kitabına baktığında aslında güzelliğin en geriden gelen bir şey olduğunu anlıyorsun ve aklına hemen ''Piper McLean'' geliyor. Her şeyini bulabilecek bir şey aradığında ''Nico Di Angelo'' senin için bazen bir dost bazen ise  bir düşman olabiliyor. ''Tyson'' aslında dış görünüşünün altında yatan iyiliği ve güzelliği sana sunuyor. 

-Bazen sıkı bir dost olabilirim..
''Şeker Portakalı'' kitabına baktığında bazen bir Zeze kadar çılgın ve düşünceli, Portekizli kadar sert ve yufka yürekli olmayı kendini ancak sayfalarda bulduğunda anlayabiliyorsun. Ve ben ideallerim uğruna hepsini içimde gizliyorum. Bir sır gibi gömüyor en derin kuyuya hapsediyorum ve en önemlisi hepsini ''hissediyorum.''