gizlimelodiler

parmaklarımı yüzünde gezdirdiğim zamanı hatırlıyor musun?
          sorduğun zaman, yüzünü ezberliyorum, demiştim.
          gülmüştün.
          ezberledim sevgilim.
          her ayrıntını ezberledim.
          her ayrıntını gözlerim kapalı.
          her ayrıntını okşayarak.
          her ayrıntına şiirler yazarak sevgilim.

tıpkı dün gibi sevgilim, bugün gibi,
          yarında olacak aynı şey.
          tıpkı 801 gün gibi

ne olur beni ağlarken hatırla. ben gülemem hiç sana. o bakışlarına ölsem gülüş veremem.

sen kime sarıldın da ben bu kadar üşüdüm

arıyorum seni sokak sokak. burada olmayan sen değilsin, ben yanlış yerdeyim.

sen bende kocaman bir iz bırakmışken benim sende ufacık bir leke olamayışıma bile. değmezdin.

..sen bilmiyorsun ama ben bunlarla yaşadım. sen bilmiyorsun ama ben senin kirpiklerinin dizilişini, gözlerini kırpışını, bakışını, gözlerini devirişini, hep kıpkırmızı dudaklarını ezbere biliyorum. sen bilmiyorsun ama ben senin ellerini biliyorum, hep sol eline taktığın saatin bileğine bol geldiğini ve saati görmek için bileğini nasıl sağa sola salladığını biliyorum. sen bilmiyorsun ama ben senin kalem tutuşunu, telefon tutuşunu, bir şeylere tahammülün yokmuş gibi ellerindekini fırlatışını ezbere biliyorum. sen bilmiyorsun ama ben senin ayakta dururken birden sağ ayağını ileriye uzattığını ezbere biliyorum. sen bilmiyorsun ama ben senin elini yanağına nasıl koyduğunu bile, ezbere biliyorum.
          
          sen bilmiyorsun ama ben senden sonra ağır aksak bile ilerleyemedim. ayakta olmak, ayağa kalkmak, iyileşmek değilmiş, seni silmek kalbimi ellerimde parçalamak gibi hissettirdi. bin kere düşündüğüm şeyi bir kere düşündün mü, bin kere aynı düzlükte düştüğüm şeye bir kez olsun tökezledin mi. bir kere olsun, var sandığım merhametin bende hiç devreye girmedi mi. yanlış anlama iyi ki böyle olmuş, sanmadığım bir adam oluşun beni kahretse de, iyi ki olduğunu sandığım bir adam olmamışsın. ama yine de çektiğim cefanın virgülüne değseydin. keşke sen ben de kapanmayacak yaralar açmış ve böyle de rahat hayatına devam etmiş olmasaydın. keşke sen biraz merhametli olsaydın. keşke sen bizi biraz aşk olarak bıraksaydın.

sesini anımsıyorum en çok. sesini şiirler yazarak. sesini çocuğum gibi. annem gibi. daha güçlü bir bağ bilmiyorum sevgilim varsa eğer onun gibi. başını okşadığın kedilerin kısılan gözlerini. benim başımı okșasan ben de gözlerimi kısardım kedi gibi. hiddetini. şımarıklığını. bir koca adam bir küçücük çocuk ama en çok küçücük on sekizinde bir çocuk olușunu bana.sevgilim. seni kılcal damarlarına kadar düşündüm. ismini oluşturan harfleri. ismini içimden ne kadar sayıkladığımı bilsen. söylemiştim aslında bunu sana. o kadar çok sayıkladım ki. dünyadaki tüm isimlerin yerini aldı ismin. sevgilim o kadar çok düşündüm ki seni. su içmeyi unutsan benim böbreklerime bir sancı. sen uykusuz kalsan benim gözlerim kan çanağı. aç kalsan ben güçten düşerdim. 
          
          şimdi tüm bunların üstüne. tekrar ediyorum. tahmin et ne demek oluyor bu. 
          
          bugün uyandım. ve aklıma ilk gelen sen olmadın.

başaramadım,
          hikayem bitti

bu bizim sonumuz. senin kaleminin son mürekkepleri. birazdan tükenecek. bende onu tam ortadan ikiye ayıracağım. benim gibi bir kalem yaratacağım ardından. ve bende değişeceğim yıllar sonra. bu bizim sonumuz. hem yarım hem tamamlanmış. hem kan dolu hem umut. bu bizim sonumuz. senin yıllar önceki sonun. benim yılların ardındaki. bu benim seninle olan sonum ve kendime olan başlangıcım sevgilim. bu artık geri dönülemez bir veda. üstelik geçte kalınmış. hem biraz buruk hem de olması gerektiği kadar mutlu bir veda. hafızamdan silin. yok ol. ve uzaklaş benden. ruhumdan. kalbimden. ve yemin ederim senin bütün izlerin yok olacak. gözlerimi kapatıyorum. ve başladı. son 20 saniyemiz kaldı birbirimizle. son defa hatırlıyorum bugün kokunu. son defa andım ismini. son defa hatırladım seni. ve son defa yazdım seni. 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1. 
              
                        artık seni tanımıyorum. artık beni tanıma.