Uzuuuuun bir aradan sonra çok daha iyi şekilde dönmek güzel oldu demek isterdim. Daha iyi miyim. Hayır şu an çok kötüyüm. Sadece daha gelişkin bir hayatım var. Aileden ayrı kendi işini kurmuş başarılara koşan spor hayatında bazı noktalara gelen biri oldum. Hepsi bomboş. Ne yani iş yerim 1 depreme bakmıyormu¿? Veya spor hayatın 1 sakatlığa bakmıyormu¿? Bunlar bomboş. Ama şu an saçlarım dökülüyor stresten. Peki hangi dünyevi durum insanın bir saç teli kadar bile değerli olabilir ki¿? Veyaaaa uyumuyorum sorunları düşünmekten. Arada kalbim de tutmuyor değil. Gökyüzü biraz bastırıyor sanki bedenimi. Hiç duydunuz mu bu cümleyi. Bakıyorum da evet daha gelişkinim ama aynı zamanda daha kötüyüm. Yaşamayı seviyorum ama ölmekten de kaçasım gelmiyor. Bazen bilerek ölmeye de çalışıyorum. Ha tabi öldürtmeye çalışmıyor da değilim. Yalnızca zevk meselesi. Hayat bu şekilde zarar verdikçe bana değer insanlara, sanki korkudan babasının bacağına sarılmış bir kız çocuğu gibi sarılıyorum. Ne kadar kırılmış olsam da hala kırılmaktan korkmuyor değilim. Farzedin ki kolunuzda 2 kırık var. Aynı anda. İkisi de ayrı ayrı ağrıyor dimi. Çünkü bir kırık olması diğer kırıkları hissetmeyeceğimiz anlamına gelmez. Tam bu yüzden daha çok kırılmaktan korkmuyor değilim. Ama biraz pozitif düşünelim. Hayat bana bir kız çocuğu nasip etse ne güzel olur dimi. Korkunca o minicik bedene sarılsam. Eylül olsa adı veya nefes. Eylül ayını severim çünkü hala yazdan kalan kıyafetler giyerim ve vücudumda tatlı bir soğukluk hissederim bu rahatlatır. Kızım da Eylül olsa öyle rahatlatsa mesela. Ya da Nefes. Soluk almak ayrıdır benim dünyamda. Yaşamak için gerekli bir durum. Ama Nefes bambaşkadır o sadece rahatken alınır. Daralınca o minicik bedene sarılsam. Nefes olsa öyle rahatlatsa. Son dileğim hayat. Bunun için balki birkaç defa kırmana müsaade edebilirim ama son dileğim
