Düşünür insan. Yaşamanın doğal bir getirisidir aslında düşünmek. Bazen düşünceleri fazla gelir. Kalemine dökülür kelimeler. Konuşma isteğimiz de bundandır aslında. Kendimizle konuşmaktan aciz oluşumuzdandır çevremizden beklentilerimiz. Bu dünyada bize yetecek 2 şey vardır aslında. Düşünmek ve kendinizi her şeyimizle kabullenmek. 
   Gün gelicek sıkıntımız olucak. Gün gelicek mutlu olucaz. Hangi koşulda olursak olalım kendimize dönmeli ve sürekli kendimizle paylaşmalıyız duygularımızı. Çok mu mutluyuz? Aynanın karşısına geçmeli veya elimize bir kalem kağıt almalı ve ^ben bu gün çok mutluyum ya^ diyebilmeliyiz.  Yada çok yanlış birşey yaptığımızda kendimize eleştirimizi kendimiz yapmalı ve çözümü kendimizde kendimizle bulmalıyız. 

  Yaşamak için, mutlu olmak için kendimizin en büyük dostu olmalıyız.