Ben üzgün, mutsuz ve darmadağınım.
Gözlerimin feri sönmüş dudaklarım kurumuş.
Yatağımın ucunda duran mektuplar acımı harlıyor.
Göğsüm benden nefret ediyor bu denli ağrıdığı için.
Ben kendimden nefret ediyorum seni sevdiğim için.
Karşımdaki aynadan görüyorum siyaha çalan yanaklarımı.
Dağıtmışım kendimi.
Ama içmedim.
Biliyorsun ben içmem.
Deliriyorum sonra.
Ama ben içmesem bile deliriyorum.
Bu delilik seninkini yanında bir hiç kalır mı dersin?
Üzgünüm şimdi.
Senden daha fazla deli olmadığım için.
Göğsümün benden nefret etmesine sebep olduğum için.
O bana verdiğin kırmızı gülleri de hepsini attım.
Mektuplarını da yırtacağım.
Seni de unutacağım.
