kaç sabah ona orada rastlamışlar
gözyaşlarıyla taze sabah çiylerini çoğaltırken,
ve bulutlara bulutlar katarken derin ahlarla;
ama herkese yaşam sevinci veren güneş,
kaldırmaya başlarken en uzak yerlerinde doğunun
gölgeli perdelerini şafak tanrıçası'nın yatağından;
ışıktan eve kaçıp odasına kapanıyor oğlum,
çekip perdelerini güzelim gündüze kilit vuruyor,
kendine uydurma bir gece yaratıyor.
bu gidişle iyi öğütler giderilmedikçe
işin sonu karanlık ve uğursuz bence.