onlar benden önce de vardı. herkes kendini düşünüyor. ben her şeye rağmen elimden geleni yapacağım. o gün geldiğinde kimse senin bahanelerinle ilgilenmiyor olacak. sonuç süreçten önemlidir. başarmalıyım.
onlar benden önce de vardı. herkes kendini düşünüyor. ben her şeye rağmen elimden geleni yapacağım. o gün geldiğinde kimse senin bahanelerinle ilgilenmiyor olacak. sonuç süreçten önemlidir. başarmalıyım.
her sene bu en kotu seneymis gibi geliyo boyle gecmis mesajlara baktigimda hepsinde de mutluymusum gibi geliyo. hangisi en kotusuydu secemiyorum maalesef ama gidisat acisindan en kotusu bu :P
her buhranımda burada olmak garip hissettiriyor. uygulama fazlasıyla değişmiş. bu sefer geçen seferkinin aksine daha net yazarım muhtemelen çünkü geçen yıl yazdıklarımı anlasam da birkaç yıl geçtiğinde anahtar kelimeleri unutacağım için anlaşılmayacaktı. nasıl olsa burayı okuyan kimse de yok. dümdüz yazsam da sorun olacağını zannetmiyorum. google depolama alanım bitti yoksa böyle şeyleri wpye yazıyordum. ders çalışmayı sevmiyorum. zaten kim seviyor ki? bunun bir önemi yok. önemli olan derse oturuyorum ve ders çalışıyorum. bu esnada geliyor kapımın önünde sohbet etmeye başlıyor. dostum derse yeni oturdum gerçekten mi diyerekten kapıyı kapatıyorum. ve bu onu çıldırtıyor. gerçekten bu hani kapıyı kapatmak evet. anlamlandıramıyorum hiçbir şekilde. sadece ses yapıyorlar diye kapıyı kapattığım için 30 dakika aralıksız tartışıyoruz. eskiden başka bir şey ile uğraştığımda çok çabuk sanki hiç konuşmamışız gibi sakinleşebiliyordum lakin son birkaç alevlendiğim konuşmada kendimi sakinleştirme konusunda ciddi problemler çekiyorum. sinirim geçmiyor başka bir şeyle uğraşırken de az önceki anda takılı kalarak orayı düşünüyorum. bu da o anlardan biri belki geçer diye buraya yazmaya başladım. arkadaşlarımın hepsinin sürekli kapısının kapalı olması ve ailelerinin girerken kapıyı çalıp izin istemeleri o kadar sürreal geliyor ki. ben kapıyı kapattığımda o an ders çalışıyor olsam ve onlar odanın dışında süper sesli bir şey yapıyor olsalar bile. her şeyini bırakıp benim odama gelip burası benim evim kapıyı kapatamazsınız konuşması yapıyor. ne yapmam gerektiğini anlamış değilim.