Hayallerin söner, mutluluklar biter, değişimden nefret etsen bile her bir parçan sana ihanet ederek değişir. Yanında biri olsa da olmasa da yalnız hissedersin. En kötüsünün senin hayatın olmadığını bilsen de dünyanın tüm felaketleri başına gelmiş gibi acı çekersin. Hayatın cilvesi ya bu bir ufacık sevinç kırıntısında her şeyi unutabilirsin. Çünkü sen insansın. İnsan sosyolojik olarak toplum içinde yaşamaya programlanmış bir varlık olsa da ruhani olarak hep yalnızdır. Doğarken, yaşarken, ölürken...  Ben de o yalnız ruhlardan biriyim sadece. Doğmuş, yaşayan ve ölecek olan. Arkasında tek bir iz bile bırakmadan kaybolacak bir ruh taşıyorum. Tek umudum yok olduğumda bile sevdiğim müziklerin, okuduğum kitapların, düşüncelerimin, duygularımın geride kalmasıdır...