Ders çalışırken kitabın köşesine yaptığın o karalamaca benim.
Salondaki vitrinde duran ama hiç kullanılmayan o bardak da...

Sabah diline takılıp akşama kadar söylediğin o şarkı benim.
Kaldırım taşları arasında çıkan,kimsenin sulamadığı o çiçek de...

Her işine yardım eden ama senin varlığına hiç şükretmediğin o ellerin benim.
En sevdiğin kitaptaki altı çizili cümle de...

Yenilmediği için çürümeye mahkum edilmiş bir meyveyim.
Kullanılmadığı için çöpe atılan bir eşya...


Kimi için gereksizim. Kimi için iyiki varım. Kimi için yokum kimi için hiç olmadığım kadar gerçegim. 
Ben benim. 
Ben senim. 
Ben her şeyim.
Ama bir o kadarda hiçkimseyim.