Ruhumun kütüphanesindeyim yine,
yürüyorum düşler aleminde sessizce...
Göze çarpan:siyah, kalın kapaklı defteri kopardım ruhumdan.
Onu bu kadar özel yapan; mavinin içinde ki  siyah olmasaydı. Masmavi gökyüzündeki, siyah fırtına bulutu gibi ilişti gözüme...
Açmadım, yapamadım
benliğim ilk defa gerçeklerle yüzleşmekten korkar, kaçar hale geldi.
Açmasam bile çarptı yüzüme, hala ruhsuz yaşayabilen bir ÇOCUK olduğum...