Yazdığım kitabı paylaşsam mı emin değilim ama panoya kısa kesitler atmayı planlıyorum.
Anneler bu dünyadaki kötülükleri görmüş kızlarına sormuş.
-Büyüyünce ne olmak istiyorsun?
Hepsi aynı cevabı vermiş.
-Nazik.
Annelerden biri, kızı ona gençliğini hatırlattığı için yüzüne tiksinti ifadesi koymuş. Tıpkı onun gibi o da sadece insanlara yardım etmek istiyormuş ama bu ona sadece soğuk eller vermiş. Anne babasına ve kötü insanlara ait soğuk eller. Aynı kaderi kızı da yaşayacakmış ve ona sadece acıyormuş. Hayatın zorluğu için onu eğitecek tek kişinin kendisi olacağını bilerek sırtını dönüp ve ilerlemiş.
Annelerden bir diğeri kendisiyle ve kızıyla hiç bu kadar gurur duymamış. Çünkü onu çok iyi eğittiğini biliyormuş. Sadece güçlü ve zeki bir kadın olmakla kalmayacak, hepsinden daha fazlası olacağını anlamış. Her zaman iyi bir kalbi vardı ve olacak. Başkalarına yardım edecek ve anlayışlı olucak.ış. Çocuğuna sımsıkı sarılmış. Sadece mükemmel kızına karşı kaybedecekleri için onun önünde duracak kötü insanlar için üzülmüş.
Ve sonuncusu üzülmüş. Kızı için üzülmüş. Evet, iyi bir kalbi var. Ama ondan nefret edeceklerini biliyormuş. Onu istemeyeceklermiş. Sebebi sadece annesi dünya için bir canavar ve tehlike olduğu içinmiş. Hepsi ondan nefret ettikleri gibi kızından da nefret edeceklerini biliyormuş. Ve ona canavarın çocuğu deyeceklerini... Bütün bunlar yüzünden üzgünmüş. Çocuğunun, doğduğu anda zor bir hayatın onu beklediğini biliyormuş. Kızının yüzüne bakamamış ve öfkesi vücudunu ele geçirmuş. Bu kızgınlık kendisineymiş. O her zaman bir canavar olmuştu ve sırf o iyi kalbin annesi olduğu için masum bir hayatı mahvettiğini düşünerek kızının elinden tutup yatmak için yatak odalarına ilerlemişler.