Hayatın ya siyahında olmalıydızın, ya da beyazında. Ben ise o aralıktaki gride sıkışıp kalmış bir kızım.

Babası varken yokluğunu çeken, etrafındaki insanların ölümünü izleyen birisiyim.Ve bu boktan hayata tahammülü olmasa da devam etmek zorunda olan birisi.

Kalbim o kadar kırıldı ki, bu kırıklar saçlarıma geldi. Bende de kalbime yaptığım gibi, saçlarımdan da vazgeçtim. 

Kimse duymadı çığlıklarımı, beni karanlığa mahkum ederlerken bir çocuktum onların gözünde. Şimdiyse aydınlıktan kaçan bir duygusuz.