govenia
ilk defa doğum günümde buraya bir şeyler yazmayı unuttum, her şeye rağmen geçirdiğim tek mutlu doğum günümdü galiba. 4 ekim.
govenia
govenia
kendime katlanamıyorum
govenia
saf bilinç acı çektiriyor
govenia
yüzüm bir kere de gülse ya
govenia
senin hakkında pek bir şey yazmamış olsam da hayatıma çok hızlı bir şekilde girip yer edindiğin için teşekkür ederim iyi ki varsın. ne kadar son bir haftadır birbirimizin altında ezilip üzülmüş olsak da benim için sardığın iki çeşit iki tencere sarma için, bana yemek yapmayı öğretmeye çalıştığın için, sana yaptığım elmalı turtayı arkadaşlarına yedirip beğendiklerini gururla bana söylediğin için, ellerinle beni giydirip beslediğin için, bazen sadece gözümün içine bakarak bana gülümseyip beni mutlu ettiğin için teşekkür ederim. seninle olmayı, sana sarılmayı, tenlerimizin birbirine değmesini çok seviyorum. beni anlaman benim için çok önemli. beni hayatına sokup ötekileştirip dışlamadığın ve bana hayvan muamelesi yapmadığın için teşekkür ederim. iyi ki varsın.
govenia
kendim hakkında şeyi fark ettim
kendimi ne zaman iyi hissetmesem veya gergin hissetsem ne yapacağımı bilemesem hep yaptığım şey eski anılarıma bakmak oluyor. eski fotoğraflarıma, mesajlarıma, yazılarıma vesaire. bunun sebebi tam olarak eskiyi özlemek mi (çok da özlenecek bir geçmişim yok orası ayrı) veya tekrar eski durumlarıma bakıp nasıl atlatıp buraya evrilmeye devam ettiğimi kendime hatırlatmak mı yoksa geleceğim hakkında çok kaygılı olduğum için geçmişimde huzur bulmaya çalışmak mı emin değilim. mesela bu bahsettiğim anılar yok olduğunda kendimi o kadar çıplak ve sahipsiz hissediyorum ki. dönüp hatırlayabilecek bir hafızam da yok.
govenia
ve hani bir yerde de sürekli kendimle iç çatışma halindeyim çünkü hayatım boyunca hep olduğum kişiden ve sahip olduğum bedenden nefret edip bir yerde bunu değiştirmek için kendimi kabul etmeye çalışıyorum ama bir yandan da sürekli bir yerde barınmamı engelleyecek uyumsuz bir kişiliğim var ve hiç kimsede hiçbir yerde kendime ait bir yer bulamıyorum. dünyaya sığamıyormuş gibi hissediyorum. ve bu senden bir parça ya bu sensin. travmaların artık seni zehirlemiş ve köküne kadar ulaşmış bozuk bir insan olmuşsun artık, karakterin buna dönüşmüş.
govenia
ecelimi bekliyorum
govenia
31ağustos
eve güzel bir kafayla döndükten sonra güzel bir kafa için tekrar çıkmaya yeltendim ama yine yolum eve düşmedi. vapura bindim, pulumu aldım, iki bira sonrası beşiktaşta keyifli bir yürüyüş yaptık, ikimiz de çok sıkıştık ve evine doğru yol aldık, eve geldik, içtik, müzik dinledik ve uyuduk. hayatımda ilk defa birini bu kadar uzun dinledim.
govenia
bacaklarım kasılıyor, kollarım kasılıyor, kendi içimde iki büklüm oluyorum ama sanki her yere kök salıyorum. yayılıyorum etrafa, form değiştiriyorum. duyduğum hiçbir ses daha önce duyduğum gibi değil, aldığım koku daha önce kokladığım değil, gördüğüm her şeyi ilk defa görüyorum. ilk defa yaşıyorum. kendimi yeniden doğuruyorum.
govenia
1eylül
uyandık ama bunun bizim ilk uyanışımız olmayacağı belliydi. kahvaltıdan sonra pulları dilimize yükledik ve plağa da pink floyd.
mavi bir mağarada yatağına gömüldüm ve kendi cennetime ulaştım. müziği her yerimde hissettim, ensemde, burnumun üstünde, yanaklarımda, göğsümde. vücudumun doldurduğu hiçbir zemin yokmuş gibi ve ben olduğum yerde kasılmalarımla yükseliyormuşum gibi. deniz mercanları tüm vizyonumu kapladı, renklerle doldum, rengin içindeyim zaten. renk içimde. ben rengim.
govenia
bir litre şarap, ortak paylaşılan bir yatak
govenia
sol kolda 2022'den kalma viski fiyatları, bileğinde çentik, mutfakta elli-altmış bira ve şarap boşu, 4 tane ev arkadaşı, zıvanalar, makaslanmamış yeşil. 29-30 ağustos.