En yakın arkadaş nedir bilmem ben. Ece'yi bilirim. Her anımda yanımda oluşunu, kollarında ağlayışımı, kafasına vurduğum kitapları bilirim. Asla ilişkilerimizi desteklemeyiz çünkü ben ona kimseyi layık göremem o da bana. Ben sevgi nedir bilmem, Ece'yi bilirim bir de onun yanındayken sahte olmayan gülüşümü. Ece, benim varlığım. Hiçbir şey bilmem ben. Bir Ece'yi bir de onunla olan güzel ve her şeye değecek olan anılarımızı bilirim. Ağladığım zaman Ece'ye koşarım, komik bir şey görürsem Ece'ye anlatırım. Aşık mı oldum, birinden mi hoşlandım bunu ilk bilen Ece olur. Ben bir Ece'yi bilirim bir de birbirimize olan sövmelerimizi. Özgüvensiz hissettiğim anlarda ne olursa olsun bana sürekli ne kadar mükemmel olduğumdan bahseder, kendimi yetersiz gördüğümde çok iyi bir dinleyici olduğumu söyler. Kim nedir, neyin nesidir bilmem. Bir Ece'yi bilirim bir de onun sahip olduğu kalbimi. Buralar ne yazsam sana olan minnetimi, sevgimi anlatamaz. Oluşabilecek hiçbir cümle bendeki seni, sana anlatamaz. Öylesine yere göğe sığmayacak bir sevgi. Elbette yollarımız bir gün ayrılacak istesekte, istemesekte ama ben seni hep güzel hatırlayacağım. O güzel kalbini, yardımsever ruhunu anımsayacağım. Her zaman kalbimde bir yerin olacak ve o yeri kimse dolduramaz. Seninle olan bütün anılarımı seviyorum, seninle oluşacak bütün anıları dört gözle bekliyorum.
Totosun. :)
