Kayıp.

Ölüm bir nefes gibi sana, hem çok yakın hem çok uzak...

Dünyanın en uzun hüznü yağıyor 
          Yorgun ve yenilmiş insanlığımızın üstüne 
          Kar yağıyor ve sen gidiyorsun 
          Ağlar gibi yürüyerek gidiyorsun 
          Belki bulmağa gidiyorsun kaybettiğimiz 
          O insan ve tabiat çağını 
          "Dön bana ve dinle 
          Kuşlar uçuşuyor içimde"
          Loş bir keman solosu gibi 
          Kuşların uçuştuğunu içimde 
          Dön bana ve dinle. 
          Karanlık denizlerin dibinde 
          Birtakım incilerin olduğunu 
          Birtakım incilere ve hatıralara 
          Neden bağlı olduğumuzu unutma. 
          "Duy beni ve dinle 
          Denizler boğuşuyor içimde."
          Unutma diyorum ama sen anla 
          Anlat bizim de yaşamak istediğimizi onlara.
          
          -Erdem Beyazıt