gullyang

          Binna, bendim onu düşünürken ve ilk panik atak hakkında hissettiklerimi yazarken. Chan oydu, ne zaman kendimi kötü hissetsem yanımda dururdu. O varken hep renkliydi her yer. Ve şimdi her yer karanlık, yolumu bulamıyorum. Onun hakkında konuşunca kendime kızıyorum. Ne kadar aptalsın diyorum. Ama iyileşiyorum her anlamda.
          
          Yani sanırım.
          
          Ne olursa olsun hep kendinizi düşünün. Bu hayatta kimse sizin kendinize verebileceğiniz sevgiyi, merhameti, düşünceyi size veremez. Siz daha önemlisiniz. Belki bazılarınız o küçük çocuğu ölü bulmuştur şuan. Ama iyi bakın ona. Ölmesine izin vermeyin. Kendinizi sevin, değer verin. Ve asla gülümsemeyi unutmayın. Hep gülmek zorunda değilsiniz. Ağlamak istiyorsanız, tutmayın kendinizi. Bırakın aksın, o yaşlar süzülsün yanağınızdan. Belki sizi tanımıyorum veya siz de beni. Ama size kucak dolusu sevgimi iletiyorum. Asla yanlız değilsiniz. İsterseniz ınstagram hesabınızı verin, konuşalım. Ama yanlız olduğunuzu asla hissetmeyin.
          
          Unutmayın hava hiçbir zaman hep yağmurlu veya kasvetli göstermez. Her şey gelip geçicidir

Bazen bilmiyorum benimde biraz olsun üzüldüğümü anlasınlar istedim onlar anlamadı bende anlatamadım zaten. Gece vakti geldiğinde kendimi daha net gördüm.
          
          Kimse panik atak geçirdiğimde bunun asla bitmeyeceğini düşündüğümü anlamadı. Kimse çalıştığım halde sınavda hiçbir şey yapamadığımda 15 dakika boyunca kağıda boş boş baktığımı görmedi. Kimse dolmasın diye güldüğüm, gülümsediğim göz yaşlarını görmedi. Kimse kalbimde ki yükle ne kadar zorlandığımı, kalbimin çok fazla ağrıdığını, güldüğümde bile ağrıdığını görmedi, hissetmedi. 2 sene önce yoğun bakımda yattığımda ne kadar kötü hissettiğimi anlamadı. Anca kalbin delik dediler.
          
          Bilmiyorum, biraz kırığım. Yaşamayı umut ettiğim ama yaşayamadığım şeylere de kırgınım. Kırgınım, kırığım.
          
          Geçen sene ona aşık olduğumda ve o ilk aşkım olduğunda hep karakterleri genelde ilk aşklar üzerinden yazdım ve mutlu bitirdim çoğunu. Ve biz ayrıldık ben onun bazen başkası ile ilgilendiğini gördüğümde gerçekten kendimi değersiz hissetmiştim. Aylar geçti ama ben hala kendimi öylesine değersiz hissediyorum ki. Bana bir şey olduğunda hep kıyamam derdi ama bana en çok kıyan da o'ydu. Sevmedi diyemem illaki sevmiştir ama sevmek böyle bir şey değil ki. Benim gözümün önünde sırf kıskanayım diye başka kıza gülümseyip onunla konuşmaz ya da teşekkür etmez.
          . 
          
          
          
          

Hayat sanki benim için hep kötü şeyler olmaya kodlanmış gibi ne kadar kendimi her şey daha da iyi olacak desem de veya sadece Allah'a güven, dua et desem de neyi elimde tutsam hep kötü şeyler oldu. Bu yüzden kimseyi tutamam, güvenemem. Ama bazen düşünüyorum, ne zaman bitecek tüm bu olanlar? Ne zaman gerçekten iyi hissetmeye başlayacağım? 

Olan kurgulari bitirip daha yazmama hayali kuruyordum ama bir kurgu daha yazıyorum saka gibi LUTFEN OKURMUSUNUZ YENİ UAZDIKALRIMII

Başım çatlıyor dün sabahtan beri gözlerimden alnıma birde başımın arkasında bri ağrı var kafamı ceviremiyorum

Sol gözümde iltihaplpanma oldu mikrop fln kaptı bölümler geç gelebilir. 

Yarın okuldan gelince bölüm gelecek<3

Bok gibi hissediyorum ne yapacağımı bilemiyorum 

Vampir hikayeleri de gelsinn

Size bir haberim var Park arin ve Yang jeongin ile bir kurgu yazıyorum umarım beğenirsiniz.
          
          Filofobisi olan Park Arin ve Neredeyse bütün kızlarla takılan Yang jeongin.
          Sizce ilk kim gönlünü kaptırır? 
          
          Mokita, herkesin bildiği fakat kimsenin konuşmaya cesaret edemediği gerçek. 
          
          Onlar için Mokita bu hikayenin sonunda ikisinin de birbirine aşık olacağıydı. Peki sizin için Mokita nedir?