hukukcu olamadim, akil hastanelerinde psikopatlarla ugrasan o psikolog da olamadim, hayallerimi burada gerceklestiremeyecegime karar verdim ve kendimce cozum yolu buldum... ayrica sinavlara girmedim ve simdi ingilizcem ileri seviye olmasina ragmen A1den baslayacagim bu da bana ucuncu dilimi gelistirebilecegim bir sene verecek, ayrıca sevgilimle gezecegim, yeni kitaplar okuyacagim, kendimi kesfedecegim ve hobilerimi bulacagim :) hayata atilmak icin bir acelem yok, hemen buyumek istemiyorum, on yedi yasindayim ve on sekizime girecegim, sekiz gun sonra yeni yasim bana tum hayatimi verecek, hayatin benden aldigi her seyi ondan geri alma zamanım, artik her yasimi dort buyugu ile degil kendisi ile yasama zamanim... :')