Bazen rüzgar olup eserim sevdiklerimin yanında bazen ise ateş olur yakarım. Hiçbir zaman merhametsiz bir insan olmadım ama  wattpad karakterleri kadar da yufka yürekli de olmadım. Canımı yakanın canını yakmam canını alır düşüncesinde oldum. Görünüşüm sevimli ev kızı olurken uzun kollu kapüşonumdan gözükmeyen parmaklarımda muşta ile gezdim. Nefret edildim hatta alay edilen de oldum zamanında. Kalabalık okuldan geçerken gülme sesleri duydum arkamdan ama pes etmedim. Onlar her zaman arkamda kaldı ve ben hayatımda hep ileri gittim. Nefret ettim zamanla kalabalıktan ne düğünlere giderim nede bir arkadaşımın doğum günü partisine. Birileriyle alay eden birisini görsem suratına yumruğumu geçirip onu orada öldürmek istedim fakat hiçbir zaman yapamadım. Yalnızlığımın gözyaşlarını yastığıma sakladım.


//////////////////////////////////////////////////////////////////////
Ne zaman yanımda dostum olmasını istesem çevremdekilere değil kitaplarıma derdimi anlattım.

/////////////////////////////////////////////////////////////////////
Küçüktüm ve ayrılıklarla doldum.
Herkes gitti birer birer kimisi terk etti kimisi intihar etti
Her hafta sonu sabahı mezarlık başına dikildim dua ettim
Ben ağlamak istemesem bile göz yaşlarım bile beni terk etti aktı gitti
Hiç bir zaman sarılamadım ona korktum toprağı o kokmaz diye, sevemedim.
Mezarlığa gittikçe canileşdim, ruhum da zamanla beni terk etti. Yaşayan ceset olarak hayatıma devam ettim ve kendime yeni arkadaşlar buldum her biri ayrı hüzün kokan.Kitapları buldum.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////
Şimdi sana soruyorum, sen yüzünde kırışıklık bile istemezken 
toprak olmayı nasıl istedin?
                                                                                             Sedef Güney