ruhurevan

Bunca zaman neyin savaşını verdik içimizde neyin kavgasıydı bu? Kendimiz olamıyorduk olmak için çabalamıyorduk fakat kçlesiydik arzularımızın bizi öldürecek arzularımızın 

Seneler geçti üstümüzden 
          Bir Eyvallah'ı dahi olmadan 
          Yaş aldım her anımda seni anarak 
          Anımsayarak 
          Kimi zaman bir başıma kimi zaman da 
          Aşk yoldaşlarıyla dertleşerek 
          Kimi zaman sessizce kimi zaman seslice
          Kimi zaman içlice kimi zaman da kendimden vazgerçercesine
          Her anım da sen sen aklımdaydın ama yanımda yoktun
          Hiç olmamıştın 
          Acaba sen gerçek olamayacak kadar mükemmel miydin? 
          Neden sen mesela bunca seneye karşım hâlâ neden sen merak ediyorum 
          Alışkanlık mı yoksa korkaklık mı? 
          

Sana öyle ağşığım ki ne dile gelir sözcüklerim ne sen anlarsın anlattıklatımdan. Ben yanmaya talibim sen yakmaya talip. Harla ateşimi hiç sönmesin bu nâr içimde. Yandıkça adını zikr edeyim! 

Çok güzelsin çok özelsin benim için 
          Özellikle gözlerin dipsiz bir kuyu 
          O kuyu da boğulup can vermek istediğim tek yer 
          Tek mekân benim için 
          
          Sana dair tek hatırladığım o simsiyah gözlerin
          Kadife tenin 
          Dokundukça dokunmak istediğim
          Baktıkça yok olmak istediğim tek yer gözbebeklerin 
          Kalbin tek yerim, tek mekanım benim
          
          Konuştukça tane tane 
          Her açılıp kapandığında dudakların 
          Alabora olan yüreğime sorarım
          Sesinde can bulmaya hazır mısın o adamın ? 
          
          
          
          

Senin için yanıyorken tenim 
          Arzularım deniz deryaken 
          Ateşten gömlek giymişcesine kalbim 
          Alabora olan duygularımı 
          Sükûti lıman olaya çalışıyorum 

Ummadık bir anda gelişti her şey 
          Bir anda buldum ikimizi aynı sofrada aynı şehirde aynı sokakta 
          Kim çağırdı beni senin yanına 
          Davetlim miydim yoksa davetsiz bir misafir miydim senin komağında
          Kimdim ben senin için 
          Neydim hiçbir zaman bilemedim
          Belki de bir hiçtim 
          Anlık bir hevestim 
          Gelip geçiçi
          Belki de ağakbağıydım 
          Hayatında hiç bir zaman olmaması gereken biriydim ben 
          Bende biliyordum fakat bilmek bazen değiştirmiyor 
          Keşkeler fayda etmiyor 
          Zaman geriye akmıyor 
          Üzgünüm çaldığım saatler için 
          Geri iadesi yok biliyorum telafisi olmayanlardan ama sen idare et 
          Geçmişi siler geleceğe yeni bir sayfa açarsın ardımdan 
          Bana yalnızca müsade et 
          Toparlanıp çıkayım hayatından 
          Bana yardım et! 
          Artık toparlanayım... 

 KAN KUYULARI
          
          Bir sairin sokağındayım
          Her yer nilufer cicegi kokuyor 
          Sarmasiklar sarmis 
          Agactan yapilmis evleri 
          Bahcelerde oynasan ugurbocekleri 
          Sevisiyor iki kelebek kalan bir gunluk ömürlerinde
          Kaplumbağa almis yukunu sırtına agir ağır ilerliyor yol boyunca
          Acmis ebyaz güller
          Dikeni dokunur yüreğime boyanır 
          Kaderimiz kan kırmızısına
          Bulutların Gözyasini siliyorum yırtılmış penyemin yeniyle aglamasin diye teselli ediyorum 
          Kabarmis yuregini
          Beni kimse teselli etmedi 
          Bilmem nasil olur bu isler 
          Icimden geldigi gibi davraniyorum
          Sen bakma bana 
          Delinin biri sahneye cikmis almis eline mikrofonu 
          Guzel sandigi sesiyle
          Dunyaya haykiriyor 
          Insanlar misket taslari gibi dagiliyorlsr sağa sola
          Bunun sebebi kim ola ki 
          Şikayet edeceğim yaradana
          O beni dinler anlar derdime derman olur 
          Yaralarıma merhem olur soyledikleri 
          Insandan medet umma 
          O sana sadece kendisi  kadaf yardim eder 
          Uykuluyum bir nebze 
          Mazur gör uyuklayan kalbimi 
          Gecenin ayazında üşüyen ayaklarimi isitmak icin çırpınırken yatakta 
          Gün doğuyor karanik gecslsrimizs 
          Batiyor ihanet igneleri tenime
          Her gözenekten
          Bir kan kuyusu açılıyor
          Bu kuyu bir jnsan 
          Leş ile beslenen akbabalar sıraya dizilmis 
          Didiklemek icin bekliyorlaf etimi 
          Geriye kalan katranlasmis ruhumu bile kemirmeye bile talip olan fareler beslemişim hayatim da 
          Oysaki ben sadsce bir şairin şiir sokağında 
          Canı kafeslenmis
          Ruhu özgürleştirilmis
          Insanlıktan yoksun
          Bir mecnunum.
          
          

Ne konuşayım ya da neyi konuşayım? Bazen beni anlayan insalara bile susasım geliyor.

Içimde bir şeylerin öldüğünü hissediyorum. Histen ziyade yaşıyorum artık. Iyi ki ölüyorlar ölüm güzel. Ilkbahar bedel ödettiriyor duygularima. Bedel ödeyecek kadar güçlü değilim. Üzgün olduğumu düşünüyorum ama yanlış hatalı ve eksik. Kimim ki ben seni sevme cüretini gösterecek hiçim hiçligin kendisiyim. Sen beni yok say ben seni varsayımlarımda yaşatayım. Birimiz ölürken birimiz yaşasın.

Kim benim hikayemde  ki sessiz ve görünmez notalarımı çalıp söylemek ister ?