97.

Dime mentiras mágicas. 

Beni bu güzel havalar mahvetti,
          Böyle havada istifa ettim
          Evkaftaki memuriyetimden.
          Tütüne böyle havada alıştım,
          Böyle havada aşık oldum;

Ne kadar hüzün geçmişse dünyadan
          Ne kadar acı geçmişsse yaşayacağız
          Hepsini yeniden, bir bir dünyada
          Dünyadan ve dünyayla sana sığınırım
          Acılardan ve hüzünlerden değil
          Kaçmalardan ve korkulardan değil
          Çünkü bir güçtür sıcaklığın kollarıma
          Çünkü kanları, kanları, kanları hatırlarım
          Çünkü ölülerimiz toplanacaktır
          Ve yüceltilecektir bir mavide.”

Bebeğim gittikçe büyüyor, bir gün boyumu geçecek olmasından korkuyorum.

Kimse kırlarda dolaşmıyordu. İnsanlar sanki konsolun üstüne bırakılan birer biblodan farksızdı.

Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?

"Bütün yalnızlar gibi özgür ve bütün özgürler gibi yalnızız..."

Fırtınadan sonra açan güneşe, suskun gecedeki aya benziyordu yüzün, rüzgarın uğultusu dindikten sonraki deniz gibi sakindi yüreğin.

"Ah siz akıllı insanlar!" dedim gülümseyerek. "Tutku! Sarhoşluk! Delilik! Empati kurmadan, orada öyle rahat rahat oturun, alkoliği eleştirin, aklını kaçırmıştan nefret edin, bir rahip gibi yanından geçip gidin ve sizi onlardan biri yapmadığı için Ferisi gibi Tanrı'ya şükredin. Ben birçok kez sarhoş oldum, tutkularım delilikten hiç uzak değildi, her ikisinden de pişman değilim: Zira olanaksız görünen önemli şeyler yapan ve eskiden beri alkolik ve deli diye damgalanan tüm sıra dışı insanları kendi ölçülerimle anlamayı öğrendim.
          Ama az çok özgür, soylu, beklenmedik bir iş yapan hemen herkesin arkasından şöyle söylendiğini duymak, sıradan yaşamda bile katlanılmazdır: 'Bu insan alkolik, bu insan deli!' Utanın siz ayıklar! Utanın siz akıllılar!"

Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir!.. Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçiveriyoruz?”