sude

Milena, if a million loved you, I am one of them, if there was anyone who loved you, it was me, if no one loved you, know that I am dead.

“Aşk, rastlanıldıgında yaşamak, kaybedildiğinde ölmeye yakın olmaktır. Gelişi ile lütuf olan bir hediyenin, gidişiyle cezaya dönüşme hâlidir” 
          Ben, bu lafın bizim aşkımızın özeti olsun istemezdim, ama şimdi tıpkı böyle hissetmekteyim.

sen benim Milenam’dın. Kafka ona ne kadar deger verdiyse ben de sana o kadar değer verdim, ondan daha fazla sevdim. Herbir kelimemde seni yazdım, herbir konuşmamda seni konuştum. Her özlediğimde tek fotoğrafına bakıp gözyaşlarına boguldum, her şarkıda seni duydum. Dahası, belki de sana, “En çok sevdiğim şeysin” demem de aşk degildir; sen benim içimde çevirip durduğum bıçaksın; aşk budur. 

kendimi seninleyken tanıdım, yapmayı sevdiğim şeyleri, sevmediğim şeyleri. Hakkımda herbir şeyi seninleyken öğrendim. Sen açtın içimi, sen okudun. Yalnızca sana gösterdim, çünkü sen benim her şeyimdin. Şimdi benim olmayan bir insan benim her şeyim olur mu? keşke tekrardan her şeyim olsan. Ben her şeyimi çok özledim.

zaman hiçbir şeyin ilacı değilmiş, bunca zaman kandırılmışım. Benim ilacım sendin, sen olmadan da ben koca bir hiçim.

bugün mesajlarını görüyorum. Listelerini, attığın hikayeleri herbirini görüyorum. Biliyor musun sen biriciğim; Seni o kadar özledim ki delirmeye başlıyorum, baktığım her noktada beliriyorsun, baktığım her gözde aklıma geliyorsun. Başka biriyle normal bir diyalog kursam bile sana ihanet ediyor gibi hissediyorum. Ben seni aşamadım, başkasıyla da aşmaya çalışmayacağım. Bu kalbim hep sana ait olup, içinde yalnızca sen yaşayacaksın. Sensizliğe alışmak zorunda bırakılmak ne de kötüymüş biriciğim. Ben yokluğunda öğrendim bunu. Sana defalarca yazıp sildim. Yapmadığım şeyleri, “asla yapma” dediğim şeyleri tekrardan benim ol diye yaptım. Ama yok. Benden uzaktasın ve ben senden daha uzaktayım, imkansız bir aşktan, seni sevmekten bir an bile yorulmadım. Seni düşününce kalbim ağrıyor ama yüzüm gülüyor. Yalnızca sana. Ben seni çok özledim biriciğim, “Biriciğim” demeyi bile özledim. Bana sapsal sapsal konuşmanı, gününü anlatmanı, sana ait olan her şeyi özledim. En çokta bakarak uyukladığım gözlerini. Ne yapacağım şimdi ben? tekrar göğüsüme ağrı veriyorsun, tekrar ve tekrar. Tekrar daha fazla canım yanıyor söyle sude. Ne yapacağım ben?

Bir kelime değil mi altı üstü, nasıl bu denli yakar canımı? Nasıl parçalar benliğimi? Ben deliriyorum.

Yıktın geçtin beni.

elveda.

eller araya girdiler,
          türlü fesatlar kurdular, 
          sevdamızı çok gördüler
          seni benden ayırdılar. 
          
          eridim, tükendim gamda; 
          insaf yok benî ademde,
          en fazla sevdiğim demde 
          seni benden ayırdılar. 
          
          gezilemez diyarlar gezdim, 
          yazılmaz koşmalar yazdım; 
          ben sensiz yaşayamazdım
          seni benden ayırdılar. 
          
          şaşırdım aşka dürüstçe, 
          yere vuruldum coştukça; 
          doğrulup sana koştukça 
          seni benden ayırdılar. 
          
          kurbanı oldum bir hiçin,
          görmem yüzünü sevincin…
          niçin güzel yârim, niçin
          seni benden ayırdılar?