• rosnąć śmierć •

merhabaa acaba -w olabilir misiin 

İçindeki çocuk ölmeden, büyümüyormuş insan.
          Tellere takılan uçurtman,
          Bayram sabahların,
          Kuytu köşede unutlumuş oyun kartların,
          El birliğiyle öldürülmüş bir çocuktan, geriye kalan.

Biraz yalnız yürümek isterdim, 
          gülmeye üşenmek gibi halsizim.

Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur,
          Sabır taşar,
          Canından saydığın yar bile bir gün el olur.
          Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür.
          Düşman kalkar dostun olur.
          Öyle garip bir dünya,
          Olmaz dediğin ne varsa olur.
          Düşmem dersin düşersin.
          Şaşmam dersin şaşarsın.
          En garibi de budur ya;
          Öldüm der durur, yine de yaşarsın.

Çek çıkar düştüğüm kuyudan,
          ki biliyorsun, ben var halimle yok olma
          çabasındayım.
          Nefes aldığın her anı, hayata 
          döndürememenin telaşındayım.
          Yazıyorum Olric.
          Okuya okuya bul beni.
          Ne imla,
          ne satır arası,
          ne paragraf,
          boşluk yok Olric.
          Dopdoluyum.
          Buralarda kalakaldım Olric.
          Bir o kadar durgun.
          Öyle bir şey işte.
          Görüyorum ki,
          benimle birlikte hiçbir şey kalakalmıyor.

Oysa ne güzeldi küçükken ; şimdi bitmeye yüz tutmuş bir bira şişesi, kendi boşluğunda tüttürdüğü sigarası , kirlenmiş bir bedeni vardı. Son defa baktı geçmişine , özür diledi küçük kızdan . Artık yaşayamazdı..

"Ayrılık mesela ayrılığa bir anlam katmak istersen gitmek yeter.. Ama gitmek ayrılık demek değildir..
          Ayrılık ölümle eş anlamlı albayım.."

Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun?

"Bugün Pazar.
          Bu gün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
          Ve ben ömrümde ilk defa
          Gökyüzünün bu kadar benden uzak
          Bu kadar mavi,
          Bu kadar geniş olduğuna şaşarak
          Kımıldamadan durdum.
          Sonra saygı ile toprağa oturdum,
          Dayadım sırtımı duvara.
          Bu anda ne düşmek dalgalara,
          Bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
          Toprak, güneş ve ben...
          Bahtiyarım . . ."

Yalnız kaldınız sanırsanız,
          Biliyorum.
          Yalnız bırakılmışsınız,
          Ötesi yok.
          
          
          Ötesi var:
          Yalnızlık
          Müziğin bile seni dinlemesidir.
          Yalnızlık
          İnsanın kendine mektup yazması
          Ve dönüp-dönüp onu okuması
          Yalnızlığın da ötesidir.