#chi★

çünkü ben anksiyetik ucubenin tekiyim

her gün safe yollarımı terk edip farklı yollar deniyorum ve fark ediyorum ki (yine) beni bu yollara sürükleyen hep başkaları oluyor

vapurda mal mal gülen ve 17 dakika boyunca hiç durmadan konuşan iki kişi görmüşseniz o bizizdir muhtemeln

seninle konuşurken beni yoruyordun. konuşmayı kesersem rahatlarım dedim ama beni daha çok yordun. sanki hayaletin peşimi bir türlü bırakmıyor

merak ettiğim çok şey var ama hiçbirini sana soramadım. ne zaman başladı mesela? hep geçmiş zamanları düşündüm ilk başlarda. yaptıklarını ve anlamlarını. ne çok şey varmış dedim sonra. nasıl fark etmedim dedim. halbuki fark etmiştim de ona yormak istememiştim. çünkü ne zaman farklı yorumlasam bir şeyleri yalnızca kendimi kandırıyorum

seninle 2 hafta. yalnızca 2 hafta konuştuk. ve o 2 hafta öyle yordu ki beni. belki de zamanı değildi bilmiyorum. o an hazır değildim bunlara. hâlâ değilim. ben korkağın tekiydim sen de aklına ne esiyorsa onu yapıyordun

geri sayım başlattım

life update diye ben

salı dersim 2de ama vizelere 2.5 hafta kaldığından o gün de 9da okulda oluom. çarşambam boş bir tek onda da erken kalkıyom diş ödevim oluyo diye bayılanziii

bir insanın her gün 9da dersi olur mu aqqq

inci'nin dandik ve bayat film reviewu diye

onun dışında film çok aceleye getirilmiş gibiydi bence. oradan oraya atlayıp durduk ve bir şeyleri kafamda oturtmaya çalışırken bazen filmi kaçırdığım oldu. son sahnesini sevmiştim

keyif aldım bundan hoştu baya. mariayı izlemeye gittik. opera sahneleri tüylerimi diken diken etti şakasız. az daha ağlayacaktım yani sinemanın ortasında

dışarıda yanımda herhangi bir arkadaşımla bir yerlere giderken birinin beni değil onu beğeneceği düşüncesi kafamın içine bir kez düştüğünde kimseyi siklemiyorum. kimseye güzel gözükme telaşında olmuyorum çünkü

ne hastayım ne değilim dünyanın en sinir bozucu durumu