kül

Kalp ağır bir yüktür.
          
          Ve sen onu ömür boyu taşımakla yükümlüsün.
          
          Bu yüzden ona dikkat et!
          
          Onu ne ile doldurduğuna, kimlere yer ayırdığına, ne için kullandığına ve kimin eline verdiğine.
          
          Çünkü kalp hem en temizdir, hem en kirli. Hem en sadıktır, hem en hain.
          
          Ve sen ölene kadar mesulsün.
          
          Kırdığın herkesten, sevdiğin her şeyden ve söyleyemediğin tüm hislerden.

Çünkü beyefendi, siz; kelimelere sığmayan bir adamsınız.
          

Kaygılanmayın beyefendi, incinsem dahi belli etmem bunu size. İçten içe çürüsem de, ruhum yaralarla dolsa da, görtermem. Anlamazsınız, soluduğum nefes son nefesim olsa. Paramparça  olsa benliğim, duymazsınız sesini. Sesimi çıkarmam. Yansın canım, çığlık atmam. Çünkü korkarım beyefendi; Benden bir kez daha kaçmanızdan, merhametinizi bakışlarınızın derinliğine saklayıp uzaklaşmanızdan.

Duygularımın hiçbir önemi yoktu belki de, onlar yok olmayı hak ediyordu.

Derin bir nefes bıraktı ve "Gitmeyeceğim." dedi en sonunda, pes etmiş gibi.Kalbimden büyük bir yük kalkarken sonunda yeniden nefes alabildiğimi hissetmenin rahatlığıyla gözlerimi kapattım ve sırtımı geriye yasladım. Biliyordum ki ona sarılsaydım beni uzaklaştırırdı. Ben de ona sarılmazdım zaten.
          
          Su şişesinden sızıp çenemi ıslatan suları elimin tersiyle silerken "Bekle."dedi. "Peçete getireyim."
          
          Başımı salladım ve beklemeye başladım.
          
          Ne kadar bekledim?
          
          Bir, iki, üç...
          
          Tam dört saat.
          
          Ama Ataner o peçeteyi hiç getirmedi.
          

"İsterdim ki almaya çabaladığın bu şey kalbim olsun. Çünkü Kora, sonuna kadar sana verebileceğim tek şeyim o. Aradığın şeyi bulman kadar seni tatmin etmez, biliyorum. Çünkü sol yanımın ağırlığı mantığıma o kadar ağır basıyor ki bunu seninle paylaşmazsam topal kalacağımı da biliyorum."

Öncelikle yanımdaki kadına aşık falan değilim ve aşk bankı saçmalığını hangi zekinin bulduğunu düşünüyorum. O da bana aşık değil ama o garip gözlerini kocaman açarak bana baktığı için şu an bir şeyler yazmak zorundayım. Yoksa eve gidene kadar başımın etini yer. Tanrım, çok konuşuyor.
          
          Menekşe gibi kokuyor ve kokusu şu an rüzgar yüzünden ciğerlerimi tıkadı. Garip gözleri, sivri bir dili var. Güzel. Gerçekten güzel. Mükemmel bacakları var, elleri de hoş. Ama onda beni rahatsız eden bir şeyler var ve bunun görünüşüyle bir alakası yok. Saf gibi, ama saf değil. Fazla affedici. Ona bana şöyle kocaman gülümsememesi için her şeyi yaptım. Yine de kocaman gülümsüyor. Problemli biri. Turuncudan nefret ediyor, karanlıkta kalamıyor, yemek yemiyor, geceleri uyumuyor, çalıyor... Başımı çok fena ağrıtıyor.
          
          Yine de o küçük parmaklarını alnımda gezdirmeye başladığında baş ağrım geçiyor. Onun gitmesini istemiyorum. Gitmez de zaten. Uykularımı ona yemek yapmam için bölse de, başımı şişirse de onunla yaşamaktan memnunum ve bunu kimseye söylemedim. Gitmeyeceğinden emin olmak sanırım içimi rahatlatıyor. N'aparsam yapayım o gitmez.
          
          Buraya gelirken bahçedeki adamların önünde o lanet beyaz bikinisiyle gezmemesi için havuzun suyunu boşalttırdığım için bana söylenmelerini dinlemek zorunda kaldım. Muhtemelen giderken de bunun hakkında söylenecek. Yorucu biri.
          
          Her neyse, hala hevesle yazmaya devam ediyor ve boş gözükmemek için saçmalıyorum. Aşk bankı da zarfı da aşk gibi koca bir saçmalıktan ibaret.
          
          K.