Kendi yaşantımı düşünüyorum;bulunduğum çevreleri,iş yerlerini,tanıdığım kişileri... Boş verebilseydim, hiçbir şeye aldırmasaydım,üzülecek yerde gülseydim... Ama yapamadım,anlamamıştım hayatın maskeli bir balo olduğunu. İnsanların her gün, her an değişik maskeler taktıklarını...bende kendime çeşitli maskeler hazırşamalıymışım! Boy boy renk renk... Yerine göre kullanmalıymışım duruma göre... Güleç, kızgın, asık suralı, üzgün, perişan, mutlu... Hepsinin yeri geldi ama yapamadım. Hep kendi yüzümü taşıdım."binbir surat" denilen insanlar arasında maskesiz biri yaşayabilir miydi? Dayanabilir miydi? Ya da ne kadar dayabilirdi...