‌'

seni ben kallavi sokağı'nda gördüm
          	sen beni görmedin görmedin
          	kapıları çaldım adını sordum
          	söylemediler öğrenemedim
          	seni ben kallavi sokağı'nda gördüm
          	bir daha görmedim bilmedim
          	belma sebil adını yakıştırdım
          	aklıma geldikçe her sefer
          	gözlerinin mavisini bitirdim
          	saçlarının siyahına başladım
          	kallavi sokağı'nda güvercinler
          	benim karanlık istanbul'um
          	bir esnaf kahvesine oturdum
          	belma sebil ya geçti ya geçer
          	rüzgarını içime doldururum
          	kallavi sokağı'nda güvercinler
          	bunca yıl sönmemiş umudum
          	nisan değilse mayıs
          	perşembe değilse pazar
          	ben belma sebil'i bulurum