16 yaşında karanlığın içine gömülmüş birisi var içimde. Sanki tek aydınlık zamanım kitaplar ve müzik benimleyken hissettiğim o zaman dilimi. Hani dudaklarından sözcükler dökülmez ama beyninde uzaklaştırmana ihtiyacın vardır ya işte o zaman sana sadece bir kalem ve kağıt yardimci olur. Dünyada kimsenin yardimci olamayacağı kadar. yazıyorum çünkü huzuru onda buluyorum. nefesi sadece o zaman alıyorum. Belki de sadece duygularımı yazarak yansıtıyorum. Ben bütün umudunu kaybetmiş bir genç kızım bu umudu iki kapak arasında buluyorum.