Umutlar meğer yok olmak için varmış.
Hayaller meğer yıkılmak için varmış.
En çok gülümseyenler en yıkıklarmış.
Bir gün üzülmek için gülümsermişiz.
Bir gün ölmek için yaşarmışız.
Belki de biri uğruna yaşamak için kendimizi yavaş yavaş öldürürüz.
Çok mu zor mutlu olmak?
Hani insanlar isterlerse herşeyi başarabilirlerdi?
Gücümüz bir tek mutlu olmaya mı yetmiyor?
Yetmiyor yetmeyecek...
Bir gün gelecek hayaller bitecek, umutlar bitecek, gülümseyemeyecek ve içinde mutluluğun kırıntısı kalmayacak.
İşte o zaman ölmüşsündür!
Biz asla uslanmayacağız ama o zamana kadar.
Bazen kazanacağız ama fazlasıyla kaybedeceğiz.
Ben hep kaybettim
Sevdim kaybettim
Affettim ihanete uğradım
Güvendim sırtımdan vuruldum
Ne zaman kalkmak istesem bi tekme daha biri vurdu gitti.
Artık kalkmaya gücüm kalmadı.
Çok kırıldım
Çok üzüldüm
Herkese güvenimi kaybettim
Ben mi mutluluğu hak etmiyordum yoksa?
Mutlu etmek isterken üzüldüm.
Ben üzülünce mi mutlu oluyorlardı yoksa?
Aklım karma karışık
Gözlerimi diktim duvara
Düşünüyorum sabaha kadar
Saat 23.21
Zaman geçmiyor
Söyledikleri beynimde zonkluyor
Bunu hak edecek ne yaptım?
"Sende kırgın, üzgün, mutlu ne olursa olsun kitabıma dök içini" "eğer istersen bana da yazabilirsin kalbinden geçenleri"
Kitap adı "ANLAMSIZLIK" profilimden bakabilirsiniz.