DUYDUM Kİ ARANIZDA ALİ ASAF'LA ZEHRA KAVUŞTUĞU İÇİN MUTLU OLANLAR VARMIŞ, ONLARI OMUZLARINDAN SİLKELEMEYE GELDİM.
Duyduğum tanıdık ses sonrası kafamı çevirip sağ tarafıma baktığımda boynunda asılı havlusu ve nemli saçlarıyla bir Ali Asaf görmeyi beklemeyen bedenim, gördüklerini anlamaya çalışıyordu. Kadının gözleriyle gözlerim, kısa süreli buluştuktan sonra kadın Ali Asaf'a bakarak tekrar konuşmaya başladı. Sonunda gördüklerini anlamlandıran aptal kalbimin artık sıkıştığını hissediyor ve nefes alıp verirken zorlandığını fark ediyordum. Nefes almam çok daha fazla zorlaştığında içime derin bir nefes çekmeye çalışıyordum; ama boğazımda oluşan yumru buna izin vermiyordu.
İşte tam olarak şu an sonun başlangıcındaydım ve sevdalı kalbimin, ona vedasını yaparken beni asla sağ bırakmayacağını anlıyordum.
Kafasını bana çevirince titreyen ellerim, beni sağ bırakmayacak olan kalbime doğru giderken bedenimin sert bir şekilde geriye düştüğünü anlıyordum. Böylece kalbimi saran karanlığın ruhumu da ele geçirmesine hiç şaşırmıyor ve gözlerimin bir daha açılmamak üzere kapanması için dua ediyordum.
