haseul666

kimseye katlanamiyorum su siralar

haseul666

haftanin yedi gunu de ayni cehennem dongusunu yasiyorum gozlerimi kapattigimda bile huzur bulamiyorum cunku yarinin uzerime coken karanligi simdiden midemi bulandiriyor uyumaya calisiyorum ama icimdeki sikinti yastigimin icine islemis gibi sabah oluyor ama ben uyanamiyorum gozlerimi acmak sank yeni bir kabusa adim atmak gibi geliyo zorla suruklendigim okul koridorlarinda nefret ettigim insanlarin varligi bile uzerime bir duvar gibi cokuyo seslerinden bakislarindan varliklarindan yoruluyorum ama bu bile yetmiyor eve geldigimde ailemin uzerime binen baskisi. nefes alacak bir anim bile ypk konussalar batiyor sustuklarinda bile uzerimdeki agirliklari hisswdiyorum sanki birsuru sey bir sekilde uzerime geliyor ve daha bu yil bile boyleyken seneye ben napicam daha ne kadar tukenebilirim su an bile kendimi bir boslukta kaybolmus gibi hissederkeb gelecek sanki bir karanlik ucurum gibi gekiyo sirtima yuklenen agirlik her gecen gun daha da artiyo ama ben onu tasimaktan coktan vazgectim. biriyle konusmak bile zor geliyor o kadar isteksizim ki ama yine de beni hayatindan cikaran arkadasimi dusunuyorum her gece ne yaptigimi nerede yanlis gittiğini sorguluyorum. kendimi tuketircesine dusunuyorum ama asla bir cevaba varamiyorum o beni coktan unuttu ama ben hala ayni yerde anilara saplanip kalmisim