eren

Bul bütün denizleri koy beni içine'

O yanındayken hissedersin lan harbiden vazgeçilmezmiş.

Sen benimsin ve hep benimle olucaksın.

İzin ver; onu bir kere de ben anlatayım! İzin ver; herkesin boyuna göre açıldığı bu ufuksuz denizde sana yaklaşabilmek değil, fakat kıyılardan, gerilerden yani kendimden uzaklaşabilmak manasına bir kere de ben gücümü deneyeyim! Öyle ki, sahili kaybetsem, artık gerilere dönemesem ve sende boğulsam, işte o zaman aradığım hayatın eşiğine ayak basmış olurum.

Her erin bağrına bir güzel düşer.

Müzik önersenize?

Ne ay geceden ayrılmayı bırakır

Yarım kalmış insanlar, yarınlara inanmazlar

Yalnızlığımın yalnız bana zararı dokundu.

Artık klinik psikoloji ve psikiyatriyi sorgulamak entelektüel kabul edilmenin baş koşulu haline gelmişti. Son on yıldır bütün zevzek öğrencileri yepyeni bir şey keşfetmiş gibi heyecanla aynı sözleri tekrarlayıp duruyordu: Bir insan kendini Napolyon sanıp bundan da mutluluk duyabiliyorsa,onu sözde tedavi edip mutsuz kılmak doğru mu? Sırf ço­ğunluğun normallik anlayışına ters düşüyor diye birine deli yaftası yapıştırıp onu bir tımarhaneye kilitlemek insanlık dışı değil mi? Neden insanları değiştirmektense, insanlara dünyayı değiştirecek gücü vermeyi denemiyorsunuz? Ya deliler haklıysa! Delilere özgürlük! Ve en sinir bozucusu da, Bana normalin tanımını yapabilir misiniz? sorusuydu elbette.