Daha üç ay önce hiç yılmadan bölüm yazardım her gece, kitabımın basılması için yayınevleriyle iletişime geçerdim. Fazla aceleceydim ve fazla acemi...Sonra düşündüm bir gece, fazla mı acele ediyorum diye? Daha yazmaya başlayalı bir yıl olmamıştı bile. Daha bu yolda emeklemeye başlamadan koşmayı deniyordum oysaki. Dedim dur Hatice, önce bir emeklemeyi öğren. Zaman mı kaybedeceğim? Tamam kaybedeyim, yeter ki daha iyisi olsun, yeter ki önce emeklemeyi öğreneyim. İster bir yıl geçsin, ister iki yıl...Umrumda değil. Ben bu yolda ilk önce emeklemeyi öğreneceğim, sonra ayakta durmayı, yürümeyi ve en sonunda koşmayı...Sadece zaman ve emek. Aceleci ve acemi tavrımı bir kenarı atıp, sadece beklemek. Bana bölüm neden gelmiyor bir aydır demeyin, emeklemeye çalışıyorum. Her bölümde daha iyi olmayı hedefliyorum, ne zaman içime sinerse o zaman atacağım bölümü ve Mihnet'in final bölümünde koşmak istiyorum. O yüzden beklemenizi istiyorum sizden, sadece sabırla beklemeyi...Çünkü ben beklemeyi seçtim.
Sevgilerimle, Hatice.