Hep düşünür insan.Olamadığı yerleri,tutamadığı elleri,alamadığı pahalı oyuncakları,ulaşamadığı uzakları düşünür.Zamana bırakır sonra ama düşünmeye,istemeye devam eder.Bugünü görmez hiçbir zaman,hep ileriye diker gözlerini.

Her zaman arkada bırakılan pişmanlıklar bizi hayal kurmaya itmez mi?Hayal kurmak kadar günü yaşamakta önemli değil midir sizce.Aslında odaklanmamız gereken nokta bugünümüz değil mi?

Sakın hayal kurarken kendinizi ve yaşadığınız hayatı harcamayın.3-5 yıl sonra olacak hayalleriniz olsun ve peşinden gidin ama yarın içinde bol bol hayal kurun.Mutlu edenden çok mutsuz edene odaklanmayın.Kuralları yıkın geçin,sizi yargılayanların konuşmasına izin verin ki o hareketi ikinci defa yaptığınızda ne kadar güçlü bir karakteriniz olduğunu anlasınlar.Sevginin gücünden korkun.Gerekirse uzaklara kaçın gidin,bırakın her şeyi.Bir kere hayata geldiğinizi unutmayın,buna göre günlerinizi harcayın.

Ağlamak olmasa gülmek,üzülmek olmasa sevinmek,fakirlik olmasa zenginlik,acı çekmek olmasa aşık olmak olmazdı.Bunlar birbirini tamamlayan puzzle parçaları gibidir.Hepsini zaman zaman yaşayacaksınız ki bir hikaye yazabilesiniz.Görüp,duyduklarınız gibi değil hissettiğiniz şekilde yaşarsınız.