✍
Her şeyin başladığı o noktadaydı Seyran. Gözlerini, dünyaya açtığı ; ruhuna zincirler vurulan, mahzenlere kitlenen, sevgiyi, aşkı öğrendiği o sokaktaydı. Şanlı’lar konağının önünde ; arkasında silahlı adamlar, yanında halası ve içi neredeyse boş denilebilecek bir bavulla kapının önünde tüm kırıklığıyla duruyordu.
Bir adım atsa girebilecekti kapıdan, geçecikti eşikten evine. Evine ? Evi artık, dört duvardan oluşan , kapalı bir mekan değil ; sevdiği adamdı, Ferit’ti! Seyran’ı, evinden, sevdiği adamdan koparmışlardı…
“ Seyran, hadi kızım. Ağaç olduk kapıda, girelim içeriye.” Söylenmeye başlayan halasının sesini dahi duymamıştı. Kanadı kırık bir kuştu.. Kanayan ruhu vardı artık Seyran’ın..
Soluklanma ihtiyacı hissederek, gözlerini sıkıca yumdu. Açtığında gördüğü şey ; annesine ait olan, üzerine giydiği beyaz gelinlik, kolundaki üç - beş bilezikti!
‘’ anne yaa, ne işim var benim bu gelinliğin içinde ? ‘’
▪︎▪︎▪︎
‐ x. bölümümüz ( FİNAL!)
Antep’te başlayan hikayemize, Antep’te veda etmek yakışırdı bize... hoş, izleyemedik ya o hikayeleri de neyse!
ben kalemimi seyfer ve dizi için son kez tutuyorum ; sonrasında yeni yolculuklar olucak tabiki ama bir daha ne seyfer ne de dizi olacak..
yakında görüşürüüüz <3
( özgürce kullanabilmek isterdim burayıda..)
