Boncukları dizdim ipe,
Kuş tüyünü diktim sonuna.
Taktım uyumadan başımın ucuna.
Ama düş kapanı değildi yaptığım,
Düşler yetmezdi bana.
Uyanıkken de görmek için
Bir uyku dolusu rüya,
Hayal adını verdim
O süslü oyuncağa.

Kalbi sadece hayallerine ait olan, arkadaşlarından her şeyini gizlediği için en iyi arkadaşı olmayan, güldürmesi kolay ama içten bir tebessüm ettirmesi zor bir kızım. Umutluyum ama sadece rüyalarda... Geleceğimden uzak, geçmişime yakınım. Şimdinin ise tamamen beden olmuş haliyim.

Gerçeklerden uzaklaşmak, hastalığımdan uzaklaşmakla aynı şey. Gülmek bana en az yakışandır, ağlamaksa ondan sonra gelen bir baş belası.

Kalbimin aynası yok, kendimi dışarıdan göremiyorum. Belki çirkinim, belki soğuk, belki de elindekilerin değerini bilemeyen bir zavallı. Ya da güzelimdir, hatta belki sempatiğimdir, belki de bir başkasının gizlice sevdiğiyimdir.

Bilmiyorum ama yaşıyorum. Zaten yaşam bir bilinmezlik değil midir?