düşüncelerimi aktarmakta eskisi kadar iyi değilim, eskiden her ne kadar düşüncelerime esir olsam da onları kaleme dökebiliyordum. şimdi ise ruhuma mıh gibi yapıştılar, tüm ruhumu hem delip geçiyorlar hem de zehrini akıtmama izin vermiyorlar. anlatacak çok şeyim var, anlatabilecek çok az kelimem. yok oluşumu izliyorum. yokuştan aşağı sürüklenirken arkama bakmaya çalışıyorum, bu canımı daha çok acıtmaktan başka bir şey yapmıyor. volkan gibi içim yanıyor bu yok oluşa. bunu hak etmemiştim diye sızlanırken kendim için hiçbir şey yapmadığımı fark edip daha çok kahroluyorum. bir geri dönüş arıyorum, kendime geri dönüş. kendime geri dönebilmek istiyorum, kafamdakiler ancak bu sayede beni terk ederler.