Özledim seni…AyrıIık yüreğimi uyuşturuyor karıncaIandırıyor nicedir.
Beynimi uyuşturuyor özIemin.. Çok sık birIikte oImasak biIe benimIe oIduğunu biImenin
bunca zamandır içimi ısıttığını yeni yeni anIıyorum. YokIuğun, hatırIadıkça yüreğime sapIanan bir sizi oImaktan çıkıp mütemadiyen bir boşIuğa..
SabahIarı seni okşayarak başIamaIarı akşamları her isi bir kenara koyup seninIe baş başa konuşmaIarı özIüyorum; oynaşmaIarımızı,
yürüyüşIerimizi, sevimIi haşarıIığını, çocuksu küskünIüğünü…
NasıIda serttin başkaIarına karşı beni savunurken; ve ne kadar yumuşak bir çift kısık gözIe kendini eIIerimin okşayışına bırakırken..
Gitmeni asIa istemediğim haIde buna mecbur oIduğunu görmek ve sana bunIarı söyIemeden
‘git artık’ demek ‘beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuşacaksın mutIuIuğa’ demek sana nede zor seni görmemek ve beIki yıIIar sonra karsıIaştığımızda bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden… yeni bir sevdayı yasakIadığım kaIbime söz geçirmek…
