nurisperi
Koşmaya devam ederken ayağımın bir yere takıldığını hissetmem ve bir çukurun içine düşmem bir olmuştu. Tüm mezarlığı kaplayan o korkunç ses hâlâ devam ediyordu. Takip ediliyormuşum gibi hissediyordum. Derin derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışırken gölgenin gitmesi için bildiğim tüm duaları ediyordum.
Çukurun içine hafif bir şekilde uzanıp gölgenin gitmesini bekledim. Ne kadar orada öylece bekledim bilmiyorum. Kaç saat, kaç dakika veya kaç saniye ama artık uyku yavaş yavaş bedenimi sarıyordu. Bedenim uyuşmuş, sanki birini beni buraya bağlamıştı ve gitmemi istemiyordu.
Göz kapaklarım artık bir beton kadar ağırlaşıp kapanmaya başlarken kafamın üstünde bulunan gölgeyi biçimlendirmeye çalışsam da başaramamıştım. Ondan sonra ise tüm bedenimi sanki bir uyku sarmıştı ve uykuya dalmıştım.
Belkide bir uyku değildi?
*
Bir şans verebilir misiniz?
https://www.wattpad.com/story/254863941?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=AyelaEfla&wp_originator=ITJEBZAVe2Vmd0WpxIYb4fk9ZWMpghJKK1rybYYg1fsGglq5eqivCwACUSpjz9xL5wQLVIEUDSAnQpD0Zqu%2BnwqssCqeWu8F4VwFoD0VR74%2Ftk4EdV0njyA9dGTbff7r