Deniz

"Çok uzaktayken bile bir gülüşünün içimi nasıl ısıttığını, kalbimde nasıl çiçekler açtırdığını bilmiyordu. Konuşurken aniden gelen o içten gülümsemesinin bende ne kadar derin bir anlam ifade ettiğini tam anlamıyla bilemezdi,mümkün değildi. Gülümsediğinde bakarken hayat bulduğum yeşil gözleri kısılır, kendilerini benden gizlerdi. Onun yerine kocaman, içten ve parlak gülümsemesi alırdı onların yerini. Onun mutluluğunu çok seviyordum,onu mutlu etmek için her şeyi yapardım. Onu güldürebildiğimde çocuklar gibi sevinir, kalbim yerinden çıkacak gibi heyecanlandırdı. Yüzünün her bir ayrıntısını, her bir mimiğini beynime kazımak istiyordum.Delicesine seviyordum,delicesine aşıktım. Her bir zerresine..."
          
          Beni hayata döndüren bu oldu işte...

Senden nefret ediyorum.

Beni kırdın, sonra da kırılan parçaların sana batmasına dayanamadın. Ben kanayan ellerimle o kırıkları yapıştırmaya çalışırken.İstediğini verdim sana,denizi geçtin sıra okyanuslarda...

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde uzak diyarlarda çok güzel bir kasabada bir çiftçi çocuk yaşarmış. Bu çiftçi çocuk her sabah tavuk kümeslerini gezer,yumurtaları toplar,süt sağar ve bahçe işleriyle ilgilenirmiş. Bahçelerinde elma ağaçları yetiştirmiş.Bir gün almış sepetini elma toplamaya gitmiş ve bir ağacın dibinde ölmeye yüz tutmuş bir gülle karşılaşmış. Gül aslında pembe renkliymiş ama yaprakları o kadar susuz ve güçsüz kalmış ki hasta biri gibi rengi beyaza dönmüş. Çiftçi çocuk her gün günlük işlerini yapar sonra da gülün iyi olması için uğraşırmış. Gel zaman git zaman gül iyileşmiş,güzel pembe rengi yerine gelmiş,taç yaprakları bir gelin edasında salınıyormuş rüzgarda. Çiftçi çocuk çok mutlu olmuş ve her gün onu ziyaret etmeye devam etmiş. Günün birinde gülün yerinde oturan güzel mi güzel bir kızla karşılaşmış.Kız pembe elbisesi,al yanakları ve kum rengi saçlarıyla oturmuş elma yiyormuş.Çiftçi çocuk bu güzel kıza görür görmez aşık olmuş.Önce onun yolunu kaybetmiş bir kız olduğunu düşünmüş yanına gidip kızla konuşmaya başlamış ve oradaki gülü görüp görmediğini sormuş. Kız çiftçi çocuğa gülümseyerek "o gül bendim ve eğer sen beni iyileştirmeseydin bu dünyadan yitip gidecektim." deyip ağlayarak çocuğun boynuna sarılmış. Ve ödül olarak ona sonsuz zenginlik ve sonsuz bir çiftlik hediye etmiş.En sonunda ise gül bahçesinde evlenip mutlu mesut bir hayat yaşamışlar.

Aşk,beni öldürdün.

Bazı geceler yıldızlar kadar parlakça 
          Bazı geceler bir ateş böceği gibi usulca 
          Ama hiçbir zaman önleyemiyorum kalbimde olan bu ateşi
          Hiç bir zaman terketmedi beni bu sevda 
          
          Juliet,sen nasıl başa çıktın aşkınla 
          Acı çekiyorum gecelerce keşke aşk bu kadar basit olsa 
          Nereye gidersem gideyim bir türlü uzaklaşamıyor ruhum
          Sana geliyor yine elini uzatıyor yalvarırcasına...

Ben geldim,aşık kalbim,özleyen ruhumla. Tekrar...

Ben senin özleminle tüm gücümle savaşmaya çalışırken,senin de düşmanım olduğunu anladığım o gece silahımı elimde sımsıkı tutmaya devam ettim.Benden esirgediğin kelimeler savaşı kolay yürütebilmem için bana verilecek küçücük bir hediyeydi oysa ki...Gecenin zifiri karanlığında zayıf ayışığının altında yolunu bulmaya çalışan bir yabancıydım. Ayışığı bana yolumu göstermekte ısrarcı değildi ama ben yolumu bulmakta ısrarcıydım.Altın renkli güneşi görebileceğim vakit çok da uzak değilken,nankör ayışığına lanetler okuyarak inatla yoluma devam edeceğim.Güneş zaten benim,ayışığı sizin olsun...

Hiç bir zaman bilemem bu yolun nereye çıkacağını 
          Bilseydim de heyecanla yaşayamazdım bu hayatı
          En güzel şeyler en yoğun hisleri beraberinde getirmez mi?
          Önemsemem aramızdaki kısa geceleri 
          Takip ederim her zaman göz alıcı ayışığını

Aşk...
          Küçücük bir kelime oysa ki 
          Ama bütün güzel şeylere yön veren o değil miydi?
          Tüm güzel şeyler içinde barındırmaz mı bu 3 harflik kelimeyi?
          
          Aşk...
          Ne tuhaf ama ne güzel
          Ve ne cani.