H.

Kulağıma gelen hafif bir melodi... Seslerin notası öylesine kulağımdan geçerken nefeslerime odaklanmaya çalıştım. Kalbimin attığını hâlâ nefes alabildiğime inanmayı diledim. Boğazımda takılı kalmış o zehirli ruh, soluğumu kesiyordu her saniye. Tıpkı bir yılan gibi yavaşça ve hissettirmeden...  Hissetmeye başladığınızda her şey için çok geç olabiliyordu. Şu an olduğu gibi mesela. Ölümü arzularken ilk defa bu kadar yakın hissetmiştim bir kara toprağa kendimi. Belki de son kez onu görmek istedim. Yaşama tutunmak istedim... Mücadelenin bittiği yerde umut başlarmış. Artık öyle bir noktadayım ki iki adım ötesi soluksuz bir karanlık. Kalbimin derinlikleri hâlâ onu sayıklarken şaşırmadım. Zaten şaşırmayı ihanetin yemeğini tattıktan sonra bırakmamış mıydım? Bırakmıştım...  

Nerdeydin ben ruhumu sana adarken? Neredeydin ben gözlerine düşmüşken? Neredesin, ne yapıyorsun bilmiyorum. 2 günlük ömrümüzde sana nasıl bağlandım? Nasıl bu kadar kolay terkedebildin beni? Ben sana dair bilinmezliklerin ortasında boğuluyorum. Ben seni sevdim sen kayboluşları.Her sabah yine ve yeniden ufukta beliren güneşle her gün gelmeni bekliyorum. Belki iki günlük ömrü kalan bir kelebektim seni bulduğumda. Belki de öleceğimi bile bile geldin yanıma. Sevdiğim bu diyardan göçme vakti geldi sanırım. Sen ardında beni bırakıp gitsen de seni sevdiğimi bu kısacık ömrümde yine kalbimden gideceğini bilsem yine seni severdim. Kayboldum sen rotadan çekilince. Kendine iyi bak ve mutlu ol. Özleyeceğim seni orada ama sen beni özleme olur mu? Çünkü ben senin özlemine dayanamadım. Hoşça kal sevgilim...